Wirtualny Konkurs EXESC

Kuba12

Zgodnie z moim postanowieniem, choć myślałem nad tymi bardzo długo i sporo czasu się wahałem- moją decyzją TOP5 a nie jak wcześniej TOP10 będzie miało zapewiony udział w finale. To obowiązuje już od tej, 3 edycji. Więc w tym przypadku Macedonia, Szwecja, Gruzja, Bułgaria oraz Bośnia i Hercegowina zapewniły sobie pewny udział w finale. Pozostałe państwa z miejsc 6-25 + kraje, które nie awnasowały w ubiegłej edycji jak i kraje debiutujące i powracające będą musialy przechodzić półfinały. Z obu półfinałów do finału awansuje po 10 krajów. Po za tym nic się nie zmienia Smile

. Dziękuje za wyrozumiałość.

rav

z drugiej strony chyba dobrze ze bedzie top5 Smile

Wiecej bedzie piosenek w polfinalach Smile

Kamil44

źlee ;/ A najgorsze jest to,że nikogo nie pytasz o zdanie,tylko sam wszystko narzucasz ;/

rav

Kamil44

rav

jakie mozna to takie wystawiam

karol9217

Kamil44

Ty za to w każdej edycji to robisz ;/

Kuba12

oj nie kłoccic sie mi tutaj Very Happy

!

aaa4

mocno Becky i omal nie wylała na nią całej kawy.
Dziewczyna powróciła ze swych marzeń do rzeczywistości w samą porę, aby dostać się do windy, pełnej ludzi jadących z garażu w piwnicy. Udało się jej wcisnąć pomiędzy mocno wyperfumowaną kobietę a dwóch mężczyzn zawzięcie dyskutujących o zaletach komputerów dwóch rywalizujących ze sobą firm komputerowych. Doznała wielkiej ulgi, kiedy prawie wszyscy, nie wyłączając tej wypachnionej damy, wysiedli na trzecim i czwartym piętrze.
— O, Boże, jak ja nienawidzę komputerów — westchnęła Becky głośno, kiedy winda zaczęła powoli wspinać się na szóste piętro.
— Ja też ich nie cierpię — doszedł ją z tyłu niski, niezadowolony głos.
Omal nie wylała kawy, obracając się, żeby zobaczyć, kto to powiedział. Myślała, że jest w windzie sama. Nie rozumiała, jak mogła nie zauważyć tego mężczyzny. Była kobietą trochę więcej niż średniego wzrostu, ale on musiał mieć co najmniej metr osiemdziesiąt. Nie wzrost jednak był tutaj najważniejszy, ale budowa ciała. Był to muskularny mężczyzna, zbudowany tak, że mógł mu tego pozazdrościć każdy atleta. Miał szczupłe, piękne ręce o ciemnym odcieniu skóry i duże stopy. Kiedy nie cuchnął dymem tytoniowym, pachniał najbardziej seksowną wodą kolońską, jaką Becky kiedykolwiek zdarzyło się poczuć. Cała jego męska uroda kończyła się jednak na twarzy. Dziewczyna nie przypominała sobie, aby gdzieś już widziała tak gburowato wyglądającego człowieka.
W jego twarzy uderzały ostre rysy i zawziętość. Miał grube, czarne brwi i głęboko osadzone, wąskie, czarne oczy o szczególnie przenikliwym i ostrym spojrzeniu oraz prosty, elegancki nos. Niezbyt ostra broda wyraźnie rzucała się w oczy. Na długiej i szczupłej twarzy odznaczały się kości policzkowe. Miał naturalnie ciemną cerę, która bynajmniej nie powstawała od wystawiania skóry na działanie słońca. Dziewczyna nie pamiętała, aby jego szerokie i dobrze ukształtowane usta kiedykolwiek się uśmiechały. Przekroczył już trzydzieści pięć lat i na jego ciemnej twarzy zaczęły pojawiać się zmarszczki. Z jego zachowania przebijał pewien porażający ją chłód. Głos wydawał się jego największą zaletą — głęboki i czysty, bardzo dźwięczny, taki, który w zależności od nastroju może pieścić lub ranić. Rozchodził się z łatwością.
Mężczyzna miał na sobie porządne ubranie, bez wątpienia kosztowny, ciemnoszary garnitur w drobne prążki, białą bawełnianą koszulę i jedwabny krawat w duże, kolorowe wzory. Becky pomyślała sobie, że do tej pory unikała go.
— O, to pan — powiedziała z rezygnacją w głosie. Poprawiła w pudełeczku plastykowe kubki z kawą. — Czy pan przypadkiem nie jest właścicielem tej windy? — spytała. — To znaczy, zawsze, kiedy do niej wsiadam, jest już pan w środku. I zawsze pan narzeka i marudzi. Czy pan się nigdy nie uśmiecha?
— Kiedy znajdę coś, co sprawi, że się uśmiechnę, będzie pani pierwszą osobą, która to zauważy — odparł pochylając głowę, aby zapalić ostro pachnące cygaro. Miał najgrubsze i najbardziej proste włosy, jakie kiedykolwiek widziała. Wzięłaby go za Włocha, gdyby nie te kości policzkowe i kształt twarzy.
— Nienawidzę dymu z cygar — zauważyła, chcąc przerwać ciszę.
— A więc niech pani nie oddycha, dopóki nie otworzą się drzwi — odparł z lekceważeniem w głosie.
— Jest pan najbardziej gburowatym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek spotkałam! — wykrzyknęła. Odwróciła się z furią i spojrzała na tablicę, wskazującą, na którym piętrze znajduje się winda.
— Bo nie spotkała pani mnie — stwierdził mężczyzna.
— Miałam bardzo dużo szczęścia.
Z tyłu doszedł ją stłumiony głos.
— Pani pracuje w tym budynku?